Działo samobieżne ISU-152

Działo samobieżne ISU-152 jest oparte na podwoziu czołgu ciężkiego IS-2, a główne uzbrojenie stanowi armato-haubica kal. 152 mm. Decyzję o produkcji ISU-152 podjęto pod koniec 1943 r. Działo było silnie opancerzone, a załoga dysponowała celownikami panoramicznym i teleskopowym. Działa samobieżne tego typu były używane do zwalczania broni pancernej wroga oraz do niszczenia schronów bojowych, fortyfikacji i umocnień. W latach 1943-1947 wyprodukowano ok. 2800 tych dział. W IV 1945 r. 1. Armia Wojska Polskiego otrzymała dziewięć dział samobieżnych tego typu, kolejne dostawy miały miejsce pod koniec lat 40. Działa samobieżne ISU-152 wycofano z uzbrojenia WP w latach 60.

Dane taktyczno-techniczne:

• Produkcja: ZSRR
• Załoga: 5 żołnierzy
• Masa: 46 t
• Grubość pancerza: 60-90 mm
• Wymiary: długość całkowita 905 cm, długość kadłuba 680 cm, szerokość 300 cm, wysokość 250 cm, prześwit 47 cm
• Napęd: 12-cylindrowy silnik wysokoprężny W-2-IS o mocy 520 KM, zużycie paliwa 65-75 l/h pracy lub 250-270 l/100 km
• Zbiornik paliwa: 560 l
• Osiągi: prędkość maks. 37 km/h, zasięg po drodze 220 km, w terenie 120 km. Pokonywanie przeszkód: wzniesienia do 36º, brody 1,5 m głębokości, ściany 1,2 m, rowy 2,70 m szerokości
• Uzbrojenie: 1 armato-haubica wz. 1937/43 ML-20S kal. 152 mm (zapas amunicji: 20 naboi), 1 wkm DSzK kal. 12.7 mm